بهر جنگ ما آوازها سر داده ایم
و شاهان کور و از خون بیخته،
گوش به آهنگ رزم،تکیه بر تخت داده اند؛
پس این رزم نجیبانه تر چرا بی آواز مانده است؟!
رزم آنان که از دور در پی نور بودند،
آنان که پیروزی به یاریشان به دست آمد،
گرچه ،خود بر آن دانا نبودند.
اینان همان کاشفان خاموشند،
همان پیشگامان تنها،
همان بندیان و در تبعید ماندگان،
به خون خفتگان ،
راست جویان،
همانان که آتش را،
از این دوران به آن دوران،
و از دستی به دستی،
شعله ور واداشتند.
